“Biz Remziye hanımla tanıştığımızda bebeğimiz destekten desteğe geçerek uyuyordu. Ayakta sallama, çarşafta sallama, memede yorgun düşerek uyuma…
Ve bu destekler bebeğimizi hiç bir zaman uzun ve derin uykuya geçirmiyordu. Sadece memede sakinleştiği için her uyandığında meme desteğiyle uyutmaya devam ediyordum. (Sabaha kadar en az 7-8 kere emiyordu)
Biz uyku nedir unutmuştuk ve buna alışmamız gerektiğini herkesin bu süreçten geçtiğini düşünüp kendimizi teselli ediyorduk eşimle. Ama hep bi şeyleri yanlış yaptığımızı biliyordum. Sırf ağlamasın diye en ufak mırıldanmasında alıp emziriyordum mesela.
Sonra Remziye hanım ile tanıştık kibar, naif, ılımlı yaklaşımlarıyla ilk konuşmamızda beni rahatlatmıştı. Tamamdır dedim bence doğru kişiyi bulmuştuk. Ama bu süreç bizim için de bebeğimiz içinde hatta Remziye hanım içinde pek kolay olmadı. Çünkü Remziye hanım hem bebeğimizin uykularını düzene soktu hem benim psikolojimle uğraştı. Her kötü geçen günün sonunda beni teselli etti ve cesaretlendirdi. Tamam olmayacak artık dediğim zamanlarda bile Remziye hanımın sesini duyduktan sonra hep bir sonuca vardık. Gerisi çorap söküğü işte.
Kısacası şu an bebeğimizin desteksiz derin uykuya dalmasının yanı sıra benimde bu zorlu süreci başarmamın mutluluğunu yaşıyoruz eşimle. Eğitimin başında hayal olan her şeyi şu an yaşarken kendinizi bulmak gerçekten paha biçilmez..
Bebeğimize desteği öğreten de, sonra onunla baş etmekte zorlanan da bizleriz. Bence nasıl desteği onlara kazandırdıysak öylede bıraktırabiliriz. İş sadece, adım atıp bu yola girmek ve yapabileceklerimize inanmak..
Dilerim hiçbir bebek ve aile uykusuz kalmaz Sevgiler”
B.Eda Korkut